İLK KARNEMİZ

Seneler önce bizim anaokulu zamanımızda karne alınmıyordu sanırım.Ama alıyor olsaydık herhalde benim karnemin notları bir hayli düşük ,yorumlar ise düşündürücü olurdu.Çok yaramaz ve tembel bir öğrenciydim ben.İlkokulun kaçıncı sınıfındaydım hatırlamıyorum; dersin ortasında ayağa kalkıp birden flüt çalmaya başladığım gün iyi bir ceza almıştım.Ortaokulda da müzik öğretmeninin saçlarımdan tutup beni havaya kaldırmaya çalıştığı bir dönemim de olduğuna göre uslanma zamanım lise dönemlerine denk geliyor olmalı.İlkokulda da her yaz anneme bu sene çok çalışacağım, geçer ya da başarısız not getirmeyeceğim diye söz vermeye kalktığımda annemin verdiği yanıt kulaklarımda, "sen her sene aynı sözü veriyorsun Nevra!!!" Tabi önümde benden iki yaş büyük gayet ağır tavırlı, çalışkan, disiplinli bir abla modeli varken annemin sinirlerini bir hayli zorlamış olmalıyım.Şimdi benim kızım nasıl olacak acaba diye düşünürken eve karneyle geldi. Ve ben hakikaten kimbilir annemi her sene ne kadar büyük hayal kırıklığına uğratmış olduğumu düşündüm.Bir hevesle aldım karneyi elime hep güzel şeyler yazılmış olmasını umut ederek.Kızımın karnesi beni çok mutlu etti.Henüz minnacık olmasına rağmen ne kadar çok şey öğrenmiş.Öğretmeninin sözünü dinlemiş!! oyunlara katılmış!!yemeklerini yemiş!!
Ben de karnenin altına şöyle bir not yazmak isterdim:

Kendine ve çevrene faydalı işler yaptığın sürece başarı ve mutluluk daima seninle olacaktır.

Teşekkürler tatlı kızım...

.