KIŞ GELİNCE DARLANIRIM BEN..

Yazın doğmuşum ben en sıcak ay ağustosun göbeğinde.O yüzdenmidir bilmiyorum ama ruhum ve bedenim sıcağı sever benim.Kış geldimi kasvet gelir içime bir yerde soğukta mahsur kalma korkusu geçer hep aklımdan.Her gece yattığımda dua eder Allahım şu beklenen deprem olacaksa yazın olsunda bari bu soğukta dışarda kalmıyalım derim.Birtek neyi severim kışın kar yağarsa evde mahsur kalırsam kahvemi alıp camın önünde yağan karı seyretmeyi ve ardından gece yapılan kar yürüyüşlerini.Birde etrafta buzlu yokuş varsa torba ile kaymayı...
Çocukken hangi mevsimi en çok seviyorsun diye sorduklarında hemen yaz der ve sorardım ,büyükler hep ben baharı severim derdi.İçimden ne gereksiz mevsimler onlar diye geçirirdim çünkü yaprakların sonbaharda sararıp dökülmesi ilk baharda çiçek açması hiç bir şey ifade etmiyordu benim için. Ama yazın denize girip kışında karla oynayarak çok hoş vakit geçirilirdi.
Geçenlerde eczanemin yanındaki ağaçtaki tüm sararmış yaprakların rüzgarla beraber yavaş yavaş uçup gittiğine şahit oldum.Garip oldum birden birgün benimde o yapraklardan bir tanesi gibi terk edeceğim geldi hayatı.Hakikaten sonbaharın hüznünü yaşadım içimde.
Sonra Demiri arayıp sesini duydum okulu aradım kızımı sordum her şeyin yolunda olduğunu öğrenip tüm kasveti attım içimden.Artık azimle yazın tekrar gelmesini bekliyorum veee yazımı bitirip işime dönüyorumm.